iliklerine kadar
depresyon şarkısı. öyle güzel ve basitçe anlatıyor ki insanın içindeki çaresizliği bazen dinlemeye katlanamıyorum.
"yeniden zihnime saplandı
buradan hiç kurtulamayacağım hissi
hiç kaçış yok
en büyük düşmanıyım kendimin
vazgeçtim
bıktım böyle hissetmekten
söyleyecek hiçbir şeyin yok mu?
al götür tüm bunları benden
acı çekiyorum
sorunum ne benim?
odaklandığımı sanıyorum ama korkuyorum, buna hazır değilim
nefes nefese bir yerlerde bir şekilde yardım arıyorum
ama umrunda değil kimsenin
en büyük düşmanıyım kendimin
tanrım!
son ver artık ızdırabıma"
link